از لس کورتس تا نیوکمپ (1957 - 1922)
استادیوم لس کورتس, افتتاح شده در سال 1922, پایه گذار رشد باشگاه در طی عصر طلایی ما بود. (1929 - 1919)
این دوره شگفت انگیز تا دھه بحران 30 ادامه داشت, بعد از آن استادیوم توسط دیکتاتور فاشیست، پریمو د ریورا بسته
شد و به عنوان کمپ نظامی در طی جنگ داخلی استفاده شد. با این وجود لس کورتس، ھمچنان فرصت برای پای
گذاشتن به دوره عالی دیگری داشت که آن پنج جام بارسا بود و دلیل رشد زیاد تعداد اعضا شد (از 20,000 نفر در سال
1944 به 30,000 نفر در سال 1950). سامیتیر در دھه 1920 و کوبالا در دھه 1950 من جمله بازیکنان زیادی بودند که
باعث درخشان شدن استادیومی شدند که به روشنی تاریخ آبی و اناری ھا را رقم زد.
آغاز سال ھای افتخار - ال کمپ دلز کورتس
از دھه بین 1919 و 1929 به عنوان سال ھای طلایی برای باشگاه یاد می شود, زمانی که تیم بازیکنانی مانند
سامیتیر, آلکانتارا, زامورا, ساگی, پیرا, سانچو را به رخ کشید, کسانی که مھارتشان جمعیت را به وجد می آورد و
باشگاه در طی آن دوره خاص دشوار، شروع به معرفی خود با حس وطن پرستی کاتالان کرد.
20 می سال 1922 شاھد گشایش زمین جدید لس کورتس بود که اندکی بعد به عنوان «کلسیای جامع فوتبال»
شناخته شد. این یک استادیوم عالی با گنجایش 30,000 نفر بود که بعدھا به میزان دو برابر 60,000 نفر بزرگ شد. در
جشن بیست و پنجمین سالگرد تاسیس باشگاه در سال 1924, به گواه پوستر معروف که توسط ھنرمند والنسیایی
جوزپ سگرلس, طراحی شد، بارسلونا 12,207 عضو داشت و آینده برای باشگاه روشن به نظر می رسید. پنج سال
بعد, در فصل 1928-29, بارسا اولین قھرمانی از قھرمانی ھای زیادش در لیگ اسپانیا را بدست آورد, اوجی مناسب
برای دوره ای که شاھد فتح کردن جام قھرمانی کاتالان در 1927-28 ,1926-27 ,1925-26 ,1924-25 ,1923-24 و جام
قھرمانی اسپانیا در 1925-26 ,1924-25 و 1928-28 بود. این برد آخر، بعد از تکرار دو بازی با رئال سوسیه داد و
نمایشی قھرمانانه از دروازه بان بارسا، فرانز پلاتکو بدست آمد که بعدا در شعری از رافائل آلبرتی از او تجلیل شد.
دوران سخت
در اواسط دھه باشکوه 1920, بارسا از پیشروی نبردھای غیر ورزشی رنج برد که باعث به یاد ماندن این اتفاقات در این
دھه شدند. در 14 ژوئن 1925, در زمان دیکتاتوری پریمو د ریورا, جمعیت در یک بازی به تبعیت از ارفئو کاتالان، سرود
ملی اسپانیا را ھو کردند و برای تلافی، دولت زمین را برای شش ماه بست که بعدا به سه ماه کاھش یافت و گامپر را
مجبور به ترک کردن ریاست باشگاه کرد. پنج سال بعد, در 30 جولای 1930, موسس باشگاه فوت کرد. با اینکه آن ھا
بازیکنانی داشتند که برابر ونتولرا, رایچ یا اسکولا بایستند اما باشگاه حالا وارد دوره ای از تنزل شده بود. دوره ای که
نبرد سیاسی بر ورزش در جامعه سایه افکند. بارسا با بحران از سه جھت روبرو شده بود: اقتصادی, اجتماعی با
کاھش تعداد اعضا به صورت مداوم و ورزشی که گرچه تیم جام قھرمانی کاتالان را در فصل ھای 1930-31 ,1929-30,
1935-36 ,1934-35 ,1931-32 و 1937-38 برد اما موفقیت در سطح اسپانیا از آن ھا گریزان بود.
تاثیرات جنگ داخلی
یک ماه بعد جنگ داخلی آغاز شد, رئیس بارسا، جوزپ سونول، توسط سربازان فرانکو نزدیک به گوادالاجارا به قتل
رسید. خوشبختانه, تیم در تور مکزیک و آمریکا حضور داشت که گرچه حفظ مالی باشگاه را قطعی کرد, به علاوه باعث
شد نیمی از تیم خواستار انتقال به مکزیک و فرانسه شوند. در 16 مارس 1938، فاشیست ھا بمبی بر مقر باشگاه
انداختند که باعث خسارت جدی شد. چند ماه بعد, بارسلونا تحت مالکیت فاشیستی قرار گرفت و به عنوان نماد وطن
پرستی کاتالان، باشگاه حالا به تنھا 3486 نفر کاھش یافت و با تعدادی مشکل جدی روبرو می شد. در مارس 1940،
ھمدست نزدیک رژیم فرانکو, انریک پینیرو مارکز د لامسا د استا به عنوان ریاست باشگاه دست یافت. در ھمین زمان,
نام باشگاه از تلفظ انگلیسی اصلی اش Futbol Club Barcelona به گرایش اسپانیایی بیشتر Club de Fútbol
Barcelona تغییر یافت (تغییری که در نھایت در سال 1973 از بین رفت) و چھار خط قرمز در پرچم کاتالان بر روکش
بازوھا، به دو کاھش یافت, پرچم اصلی تا سال 1949 به جای خود بازنگشت.
از سقوط نزدیک تا کوپا لاتینا (1949)
در طی دھه 40, باشگاه به تدریج از بحرانی که نزدیک بود باعث سقوط آنھا در سال 1942 شود، رھایی یافت, با این
وجود آنھا جام حذفی اسپانیا را در ھمان فصل بدست آوردند. در طی فصل بعد، بازی رسوا کننده برابر مادرید باعث شد که بازیکنان توسط داور و پلیس و پینیرو, طرفدار فاشیست تھدید شوند اما حقیقتا از رفتاری که با تیمش می شد،
بیزار بود و از ریاست باشگاه استعفا داد. با فتح لیگ اسپانیا در فصل ھای 1947-48 ,1944-45 و 1948-49 در کنار کوپا
لاتینا در سال 1949, باشگاه در نھایت به نظر می رسید که به خود آمده و مشکلات چند ساله گذشته را پشت سر
گذاشته است. بارسا پنجاھمین سالگرد تاسیسش را در سال 1949 با بالارفتن تعداد اعضا به 24,893 و به رخ کشیدن
مجموعی از 21 جام قھرمانی کاتالان, 9 جام حذفی و 4 قھرمانی در لیگ اسپانیا جشن گرفت.
کوبالا و پنج جام
با ورود لادیسلاو کوبالا در ژوئن 1950, خیلی زود برھمگان روشن شد که بارسا بیش از اندازه برای زمین لس کورتس
بزرگ می شود. بین 1951 و 1953, بارسا ھمه قھرمانی ھای ممکن را بدست آورد - لیگ اسپانیا در فصل ھای 52-
1951 و 1952-53, جام حذفی اسپانیا در سال ھای 52 ,1951 و 53. در طی فصل 1951-52، تیم پنج جام را با خط
حمله مشھورشان متشکل از باسورا, سزار, کوبالا و مورنوو مانچون برد: لیگ اسپانیا, جام حذفی, جام لاتین و جام
ھای اوا دوارته و مارتین روسی.
