!...MES QUE UN CLUB

از وقتی این شعار بارسا رو شنیدم با خودم میگفتم یعنی چی که بارسلونا فراتر از یک باشگاه ست؟! اما این شعار یه جاهایی خیلی خیلی نمود پیدا میکنه. فوتبال فقط فوتبال نیست. آقای صدر ( کارشناس شبکه 3 ) همیشه میگه که فوتبال هر کشور یعنی تاریخ اون کشور! وقتی به گذشته ی بارسا و رئال بر میگردی می بینی که دشمنی این دو تیم فقط به خاطر فوتبال نیست،بلکه همش و همش به خاطر کشتار و ظلم و خفقان دوره ی ژنرال فرانکو بوده. اون زمانی که فرانکوی زورگو فقط  خودشو و  مادرید و میدید. اصلن جدای فوتبال شاید اگه اون اتفاق ها نمی افتاد الان اسپانیا متحد تر بود و هر ایالتی از باسک گرقته تا کاتالونیا از هر فرصتی برای تخریب دولت مرکزی استفاده نمی کرد...!همین جنگ ها و دشمنی ها الان و در قرن 21 در فوتبال ادامه داره...

هنوزم که هنوزه مادریدی ها مغرورن و خودشون رو بهتر از هر باشگاه دیگه ای میدونن در حالی که با احتساب جام دیشب رئال اونا فقط 2 جام از بارسا ، رقیب دیرینه شون بیشتر دارن! این تفاوت تو ستاره های این دو هم کاملا واضحه. رونالدو و مسی...! یه مقدار توجه روی حرکات این دو کاملا این موضوع رو نشون میده...! یه مقایسه ی کوچک کافیست...

رونالدو یه بازیکنی که وقتی گل میزنه حتی اگه اگه رو کار زیبای هم تیمی هاش باشه بازم میگه من و روی سینش می زنه و میگه من اینجام. بازیکنی که وقتی مسی توپ طلای چهارم رو برد و کاملا هم به حق این کار و کرد ناراحتی خودش رو جلوی میلیون ها بیننده نشون میده. بازیکنی که به ظاهرش خیلی و بیش از حد توجه میکنه و هر دفعه با یه مدل مو بازی می کنه. و وقتی که تو نیو کمپ یه گل به بارسا میزنه میره جلوی هواداران بارسا و به اونا میگه calm down  .

از یه طرف مسی  یه بازیکنی که چه روی یه حرکت فردی چه روی کار تیمی و چه روی تصادف گل بزنه بازم از خدا و هم تیمی هاش تشکر میکنه. بازیکنی که وقتی رونالدو توپ طلا میگیره خیلی عادی رفتار میکنه و با یه لبخند بی تفاوت بودن خودشو نشون میده. بازیکنی که در عین آراستگی ظاهری یه تیپ و مدل موی تقریبا ساده داره و بیشتر از این که به هیکل و کرم کشیدن روی موشو و پشت مو گذاشتن توجه کنه به فوتبال خودش فکر میکنه. وقتی توی سانتیاگو برنابئو در مقابل رئال هتریک میکنه بدون توجه به رئالی هایی که با انواع و اقسام حرکات و نشانه ها به او توهین میکردن میره طرفه هوادارای بارسا و پرچم تیمشو می بوسه...!

البته هر دوی این دو هوادارای خاص خودشونو دارن. یادمون نره که بازیکنایی مثه دیماریا و اوزیل که بازیکنای آروم و کم حاشیه ای هستن یکیشون از این تیم جدا شده و اون یکی هم در آستانه ی جدا شدنه. و از اون طرف بازیکنایی مثل فیگو و زلاتان که حاشیه ساز هستن هم با بارسا کنار نیومدن. و میبینیم که رئالی ها با مربی ای مثل مورینیو که البته در  حد انتظار در رئال کار نکرد به مشکل یر می خورن ولی ستاره های بارسا با تاتا ای که ضعیف ترین نتایج دهه ی بارسا رو رقم زد همون طور  دوستانه رفتار میکنن که با گواردیولا رفتار کردند.

و به همین خاطره که هم بارسا فراتر از یک باشگاه ست و هم ستاره های بارسا فراتر از یک ستاره...!

LEO